Noc Świętojańska, obchodzona z 23 na 24 czerwca, zwana wcześniej Nocą Kupały, to święto sięgające głęboko w obyczaje słowiańskie. Obchodzone w okresie letniego przesilenia, było świętem jedności, połączenia ognia i wody, słońca i księżyca, mężczyzny i kobiety, urodzaju i płodności, miłości i radości, pełnym magii i wróżb. Noc Kupały, zwana też Kupałą lub Kupalnocką przypadała na najkrótszą noc w roku, z 21 na 22 czerwca. U nas też zapłonął ogień Nocy Świętojańskiej. Naszą zabawę rozpoczęło wspólne wyplatanie wianków, biesiadna muzyka i pląsy wokół ogniska. Potem szukanie kwiatu paproci wrzucanie ziół do ognia dla odpędzenia złych mocy. Dodatkową atrakcją był spacer przez miasto barwnym korowodem w wiankach, białych szatach, z pochodniami aż nad rzekę gdzie puszczaliśmy wianki. Zabawa trwała do późnych godzin, bo każdemu udzielił się wspaniały nastrój Nocy Świętojańskiej.
.
